เป็นอีกหนึ่งบทความดี ๆ ที่ให้แง่คิด การใช้ชี วิ ตอยู่บนความพอเพียง รู้จักประมาณตน ทำให้เราไม่ต้องมีหนี้มีสิน
คนจ นแค่ขยันหาก็รวยได้ บ างคนรวยแล้วลืมตัว ลืมว่าพื้นฐานตัวเองเคยเป็นแบบไหน แล้วดูถูกคนอื่น
อย่าลืมนะ ว่ารวยได้ก็จ นคืนได้เหมือนกัน ไม่มีใครโชคดีตลอดไปหรอก
วันนี้เราขอแบ่งปันบทความเตือนสติ รวยแล้วอย่าทะนงและลืมตัว ชี วิ ตมีขึ้นมีลง อย่าเที่ยวไปดูถูกใคร
บทเรียนชี วิ ตจ า กเรื่องจริง “รวยแล้วอย่าทะนงและลืมตัว ลำบ ากตอนแก่น่าเห็นใจที่สุด”
มีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ ท่านหนึ่ง เล่าให้ฟังว่า
เมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่ รวม ๆ กันทุกเขตของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ ๆ ทั่วประเทศตอนนั้น
เมื่อ 30 ปีที่แล้ว ผมพกเ งิ นในกระเป๋ากินเหล้าครั้งละแสน ทำมาค้าข าย ข ายไม้ได้เ งิ นดี
ลูก ๆ ผมส่งเรียนเมืองนอกหมด ไม่ต้องทำงาน เรียนอย่างเดียว เมียผมชอบเล่นหุ้น หุ้นก็ขึ้นเอา ๆ เรามีเ งิ นสดหลายร้อยล้าน
มีญาติผมคนหนึ่ง มีเรื่องร้อนเ งิ นก็มายืมเ งิ นผม ผมว่าเข าซะไม่มีชิ้นดี แต่ก็ให้เ งิ นไปนะแสนนึง แล้วบอกเข าว่า.. ไม่ต้องมาหาผมอีกนะ ผมให้ทาน เข ารับเ งิ นพร้อมน้ำต า
ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเข าจะรู้สึกยังไง ปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วม น้ำพัดทุกอย่างไปจ า กชี วิ ตผมจริง ๆ
เมื่อผมคิดการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย า ไม่ได้ทำไม้แล้ว รถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมด และเ งิ นสดที่เคยมี แฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้าน
ลูก ๆ ทำธุรกิจก็หมดตัว ข าดทุนย่อยยับภายใน 2 ปี สิ่งที่ผมมีมันหายไป เหลือไว้เพียงหนี้สินสองร้อยกว่าล้าน
ปัจจุบัน ผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้ข ายก๋วยเตี๋ยวประทังชี วิ ต รอเวลาจ า กไปไปวัน ๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไร
ลูก ๆ ผมไม่เคยมาให้เห็นหน้า ตอนนี้ผมอายุ 76 ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน
ทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบ ากตอนแก่ เ งิ นค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยว่าเข าแล้วให้เข าไปแสนนึง
ลูกเข ายื่นเ งิ นให้ผมแสนห้า แล้วบอกผมว่า.. พ่อผมแบกหน้าไปยืมเ งิ นคุณลุง เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบ าล พ่อนั่งร้องไห้
คุณลุงต่อว่าแล้วโยนเ งิ นให้เหมือนหมา ลุงบอกให้ทำอะไรพ่อก็ยอม เพราะชี วิ ตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใด ต่อให้ร่างกายและจิตใจเจ็บปวดพ่อก็ยอม ถ้ามีเ งิ นจะคืนให้คุณลุง
แสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือดอกเบี้ย เราไม่มีหนี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบ าก คุณลุงมายืมกับผม ผมจะให้ยืม ผมจะไม่ว่าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงว่าพ่อผมหรอก
จริง ๆ ถ้าไม่มีเ งิ นคุณลุง ผมคงจ า กไปแล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชี วิ ตผม ผมก็จ า กไปเช่นกัน ผมทำต ามที่พ่อบอกแล้ว
ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้าน เอาเ งิ นจ่ายค่าเช่าห้องแถว ลงทุน มีเ งิ นเก็บไว้ 30,000 บ าท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า “สิ่งนั้นย้อนเข้าหาตัว”
หลานไม่ได้ว่าผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้ แต่ตอนนี้ ผมมีความสุขดีนะ พระ แม่ชี ขอทานมากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเ งิ น
ตอนผมมีเยอะ ๆ ผมเบื่อคนบอกบุญ ผมบอกเข าว่า นับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง
ตอนนี้ผมหมดตัว มีหนี้สิน สิ้นเพื่อนไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะเข้าวัด อีกหน่อยผมก็คงจ า กไป ผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผมจ า กไปก่อนผม
เพราะถ้าผมจ า กไปก่อน ผมจะจ า กไปอย่างมีเรื่องไม่สบ ายใจ
ไม่ต้องถามว่า ร้านอยู่แถวไหน เพราะจะไม่บอก เก็บเรื่องราวมาให้อ่าน เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน
ถือว่าเป็นการสอนใจ สำหรับใครหลาย ๆ ท่าน สำหรับคนที่ทะนงตนและลืมตัว ..เพื่อเตือนใจตัวเอง
ถ้าคุณอย่ารวยอย่าปล่อยให้ตัวเองมีข้ออ้าง
ที่มา postsread
เรียบเรียงโดย 1ไร่ไม่จ น
