“เกิดมาอาการคร บ 32 ก็ดีแค่ไหนแล้ว” คงไม่ใช่ประโยคที่พูดไปงั้นๆ แน่นอน ตร าบใดที่เราไม่เปิดใจหรือไม่รู้ซึ้งถึงคุณค่าในสิ่งที่เรามีอยู่ เราคงไม่รู้เลยว่าในโลกนี้ ยังมีคนที่น่าน้อยใจในโช ค ช ะตาอีกมากมายแค่ไหน
วันนี้เราขอนำเสนอเรื่องราวของคนสู้ชีวิต ซึ่งชายคนนี้มีชื่ว่า Ho Huu Hanh เป็นชาวเวียดนามวัย 20 ปี พึ่งได้รับสถานะเป็นนักศึกษาใหม่จากมหาวิทยาลัย Lac Hong University สังกัดคณะวิศวกรรมเทคโนโลยีสารสนเทศ
โดยชีวิตที่ผ่านมาของเขานั้นต้องเกิดมาในฐานะผู้พิก ารตั้งแต่กำเนิ ด การเติบโตในสภา ว ะเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายโดยเฉพาะในบ้านเกิดช นบทจังหวัดดองไน คุณแม่ของเขาเล่าว่าตั้งแต่เด็ก Hanh จะต้องเดินทางไปโรงพยาบาลหลายต่อหลายครั้ง หลังจากที่ประส บ อุบัติเห ตุขณะพยายามฝึกหัดขี่จักรยาน
แต่เมื่อผ่านมาถึงอายุได้ 5 ขวบ เขาก็สามารถขี่จักรยานและว่ายน้ำได้อย่างคล่องแคล่ว Hanh พยายามฝึกตัวเองอยู่ตลอดเวลาในการใช้เท้าทั้งสองข้างเพื่อใช้ตะเกียบในการทานอาหารในวัยเด็ก พยายามฝึกเปิดหนังสือและเขียนจดบันทึกทุกอย่างด้วยเท้า
ในที่สุดแล้ว ทักษะในการฝึกใช้เท้าของเขาก็เข้าสู่ช่วงหัดวาดภาพได้ พิมพ์แป้นคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์ และกิจกร ร มอื่น ๆ เหมือนกับคนทั่วไปที่สามารถทำได้ แถมตอนช่วงชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 เขาได้รับรางวัลชนะเลิศด้านทักษะการคัดลายมือ และยังคงมีผลการเรียนดีอย่างต่อเนื่อง
ตลอดช่วงชีวิ ตในรั้วโรงเรียน Hanh ได้รับการตั้งชื่อเล่นจากเพื่อนร่วมห้องและคุณครูผู้สอนว่า ‘เพนกวิน’ ซึ่งเป็นชื่อที่ดูน่ารักกว่าตัวประหล าดที่เพื่อนบ้านมักจะชอบเรียกกันตอนเขายังเด็ก ซึ่งตัวเขาเองก็ชอบชื่อเพนกวินมากกว่า อีกทั้งชื่อเพนกวินยังเป็นแรงผลั กดันให้เขาท้าทายตัวเอง และพยายามพิสูจน์ให้คนอื่นได้เห็นว่าเพนกวินตัวนี้จะบินได้และบินได้ไกลกว่าใคร
Hanh มีความหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะมีโอกาสได้ทำงานให้กับ Google มันเป็นความฝันที่เกิดขึ้นหลังจากที่เขาได้มีโอกาสได้บินไปประเทศสิงคโปร์เมื่อปีที่แล้ว และได้มีโอกาสพบกับผู้อำนวยการภูมิภาคของบริษัทที่ดูแลงานในประเทศเวียดนาม ลาว และกัมพูชา
มองปั ญห า ให้เหมือนกับ “เม็ดทราย” ถึงจะเยอะมากมาย แต่ทรายก็เล็กแค่ “นิดเดียว”
แหล่งที่มา bigberm
เรียบเรียงโดย 1ไร่ไม่ จ น
