สังคมไทยในปัจจุบันต้องเจอกับสภาพที่มีประชากรผู้สูงอายุเพิ่มมากขึ้น ซึ่งสวนทางกับจำนวนประชากรที่เกิดใหม่ เนื่องจ า กค่านิยมของคนยุคปัจจุบันนั้นมักมองว่าการจะสร้างครอบครัวจะต้องขึ้นอยู่กับความพร้อมในทุกๆด้าน จ นการเพิ่มประชากรของคนสมัยใหม่ขยับช่วงอายุไปในวัยที่สูงมากยิ่งขึ้น
หลายคนเมื่อเกษียณแล้ว มักใช้เวลาหาแต่ความสุขทาง “กาย” พากายไปเที่ยว ไปพักผ่อน ไปสูดอากาศ ไปกินอาหารดีๆ แต่กลับละเลยไม่คิดที่จะเอาจิตไปพักผ่อน ทั้งที่กายกับจิตนั้นสัมพันธ์และมีอิทธิพลต่อกัน
ผมได้ถามเพื่อนคนหนึ่ง ที่ตอนนี้เข าอายุ 60 ปีแล้ว ผมถามเข าว่า คุณได้เรียนรู้อะไรและอย ากจะเปลี่ยนแปลงอะไรที่ผ่านมาในชี วิ ตบ้าง และก็ได้ข้อสรุปดังนี้
1 ผมจะไ ม่ยึดเ อาความคิดตัวเองเป็นหลัก จ นทำลา ยมิตรภาพดีๆ เwราะการอยู่คนเดียว มั นไ ม่ความสุขเท่าการมีความสุขหลายๆ คน
2 ผมจะถอยห่างจ า กคนที่ดูถูกผม เwราะคนเหล่านั้นไ ม่เข้าใ จคุณค่าในตัวผม ดังนั้นผมจะไ ม่อยู่ใกล้ให้ความคิดลบของเข า มาทำให้จิตใ จผมต้องขุ่นมัว
3 ผมจะไ ม่กังวลกับรอยเปื้อนเล็กๆ บนเสื้อผ้า หรือแม้แต่ข้ อผิ ดพลา ดเล็กๆน้อยๆของคนอื่น เwราะนิสัยสำคัญกว่ารูปลักษณ์ภายนอก
4 ผมจะมองในแง่บวก ชื่นชมมากกว่าตำห นิ ไ ม่ใช่แค่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดี แต่ก็ยังทำให้เรารู้สึกดีไปด้วย
5 ผมจะไ ม่แก้ไขความผิ ดคนอื่น แม้ว่าคนเหล่านั้นจะผิ ด เwราะการทำให้ทุกคนเป็นคนที่สมบูรณ์แบบ ไ ม่ใช่หน้าที่และความรับผิ ดชอบของผม
6 ผมจะไ ม่พูดกับผู้สูงอายุอีกว่า “ เรื่องนี้ท่านได้เล่าให้ฟังหลายครั้งแล้ว ” เwราะเรื่องที่ท่านกำลังเล่า ทำให้ท่านช่วยฟื้นความทรงจำ ไ ม่ทำให้เป็นคนขี้หลงขี้ลืม
7 เมื่อก่อนผมรักพ่อแม่ พี่น้อง และเพื่อนฝูง แต่ตอนนี้ผมอายุมากขึ้น สุขภาพก็เริ่มถดถอย ผมหันกลับมารักตัวเองมากขึ้น
8 ผมไ ม่ต่อราคากับแม่ค้าข ายผักผลไม้ ผมอาจจะต้องจ่ายเ งิ นเพิ่มอีกเล็กน้อย ซึ่ง ไ ม่ได้กระทบกับชี วิ ตผม แต่เ งิ นเพียงเล็กน้อยที่ผมต่อ อาจหมายถึงค่าเล่าเรียนในอนาคตของลู กๆเข า
9 เมื่อต้องจ่ายค่าแท็กซี่ ผมไ ม่รอให้คนขับหาเศษเหรียญมาทอน การให้ทิปเข าเล็กน้อย อาจได้รับรอยยิ้มตอบแทนมา และนั่นคือสิ่งที่ดี
10 ผมคิดไว้เสมอว่า ทุกวันเป็นวันสุดท้าย เwราะวันหนึ่งก็ต้องถึงวันสุดท้ายของชี วิ ต และผมจะทำในสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุข
1 ขวบ สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือการเดินได้ด้วยตัวเอง โดยที่ไ ม่ต้องมีใครมาพยุง
4 ขวบ สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือไ ม่ฉี่รดกางเกง
8 ขวบ สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือรู้ทางกลับจ า กโรงเรียนมาบ้านได้
15 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือการมีเพื่อนมากมายที่รักเรา
18 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือการสอบเข้ามหาวิทย าลัยได้
22 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือการเรียนจบจ า กมหาวิทย าลัย
25 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือการมีงานทำ สามารถเลี้ยงดูตัวเองได้
30 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือการสร้างครอบครัวที่อบอุ่น
35 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือการสร้างฐานะที่มั่นคงได้มากขึ้น
45 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือการได้ให้การศึกษาดีๆแ ก่ลู กๆ
50 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือการรักษาภาพลักษณ์ที่ดี
55 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือยังสามารถทำงานได้อย่างดี
60 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือยังขับรถ พาตัวเองไปในที่ที่อย ากไปได้
65 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือมีสุขภาพที่แข็ งแ รง ไ ม่ เจ็ บไ ม่ไ ข้
70 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือยังได้พบปะ พูดคุยกับเพื่อนเก่าๆ
75 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือไ ม่เป็นภาระให้ใคร
80 ปี สิ่งที่ภูมิใจที่สุดคือยังจำทางกลับบ้านได้
ตอนมีชี วิ ตอยู่ต้องมีความสง่างามในตัวเอง ทุกอย่างต้องช่วยเหลือตัวเองได้ ใครเห็นก็ให้ความเคารพนับถือ และเมื่อถึงเวล า ต า ย ก็ ต า ย อย่างสงบ อย่าไปกลัวควา ม ต า ย จะยิ่งใหญ่แค่ไหน เมื่ อ ต า ย แล้วเกียรติยศเ งิ นทองสะสมไว้แค่ไหนก็ต้องส่งคืนหมด สิ่งเดียวที่เหลือไว้ คือ ความเป็นตัวตนของเรา ถ้าประกอบคุณงามความดีไว้คนก็ยังนึกถึง แต่ถ้าประกอบความชั่วไว้มาก คนก็ยังด่าทอไปจ นถึงลูกหลาน
ผู้สูงอายุต้องรักษากายให้ดี เพราะเ งิ นทองไม่มีประโยชน์ เอาแค่พอเพียงต่อชี วิ ตความเป็นอยู่ ที่เหลือเป็นส่วนเกินที่เราไม่ได้ใช้ เรื่องจิตก็สำคัญเช่นกัน ต้องโปร่งใส อย่าไปขุ่นมัวโดยที่ไร้ประโยชน์ คำนึงไว้ว่า เวลาอยู่ในโลกนี้สั้นแล้ว ดังนั้น อย่าเสียเวลาเป็นทุกข์ แต่ให้ Enjoy last minute
เกษียณแล้ว อย่าเอาแต่นั่งๆ นอนๆ เพราะเมื่อไหร่ที่เราหยุดทำงาน ร่างกายของเราก็จะหยุดต ามลงไปด้วย เหมือนรถที่จอดเฉยๆ สต าร์ตไม่ติด
อย่ายึดติดยศถาบรรดาศักดิ์ แต่ให้ทำชี วิ ตอยู่อย่างธรรมดา เรียบๆ ง่ายๆ เพราะจะยิ่งใหญ่มาจ า กไหน เกษียณแล้ว ทุกอย่างสูงสุดคืนสู่สามัญ ไม่ต้องเป็นวีไอพีหรอก เพราะจะเป็นวีไอผีอยู่แล้ว
ขอขอบคุณแหล่งที่มาจ า ก : ต้นฉบับภาษาจีน หม่าหุ้ย หัวหน้าบรรณาธิการสำนักพิมพ์ชิงหัว , FW Line, หนังสือพิมพ์โพสต์ทูเดย์
เรียบเรียงโดย 1ไร่ไม่จ น