“พระอาจารย์บุญอุ้ม อาภัสสโร” หรือ “พระครูไพศาลธรรมมงคล” อดีตเจ้าคณะตำบลบ้านเเพง-นาทม เเละเจ้าอาวาสวัดป่าโนนเเพง หมู่ ๕ต.บ้านเเพง อ.บ้าน เเพง จ.นครพนม
เป็นพระเกจิอาจารย์ชื่อดังที่ชาวนครพนมเเละจังหวัดใกล้เคียงให้ความเลื่อมใสศรัทธา เป็นพระป่าที่สืบสายธรรมจ า กหลวงปู่มหาเหรียญ ปภาคโร
เเห่งวัดบ้านหันห้วยทราย อ.ประทาย จ.นครราชสีมา
ครั้นอายุครบ ๑๓ ปี ได้บรรพชาเป็นสามเณร จำพรรษาที่วัดชัยมงคล ก่อนติดต ามหลวงปู่มหาเหรียญ ธุดงไปปักกลดต ามป่าช้าในจังหวัด นครราชสีมา
ร้อยเอ็ด มหาส า รคาม กาฬสินธุ์ อุบลราชธานี สระบุรี เเละทางจังหวัดภาคเหนือ นาน ๕ ปี ก่อนลาสิกข าบทออกไปช่วยครอบครัวหาเลี้ยงชีพ ครั้นอายุ ๒๙ ปี
ได้เข้าอุปสมบท ณ พัทธสีมา วัดศรีวิชัย ต.สามผง อ.ศรีสงคราม จ.นครพนม เมื่อวันที่ ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๗ มีพระครู อดุลธรรมภาณ
หรือ หลวงปู่คำพันธ์ จันทูปโม เป็นพระอุปฌาย์ พระอาจารย์เเดง ฐิตวิริโย เป็นพระอนุสาวาจาจารย์
หลังอุปสมบทไดจำพรรษาบนเทือกเข าภูลังกา ภายในถ้ำมืด ถ้ำโขง กับหลวงปู่อ่อนศรี ขันติกโร บิดา ในวัย ๗๐ ปี เพื่อภาวนา นั่งสมาธิ ฝึกจิ ต เป็นเวลา ๑๘ ปี
ก่อนออกธุดงค์ไปกับสามเณร ๒ รูป ในภาคเหนือ ๓จังหวัด ก่อนกลับมาดูเเลบิดาที่อาพาธอยู่เป็นระยะเวลา ๒-๓ ปี ก่อนที่หลวงปู่อ่อนศรี ขันติกโร
บิดาจะละสังข ารในวันที่ ๗ ตุลาคม ๒๕๔๕ ท่านได้ยกที่ดินหัวนา จำนวน ๒๐ ไร่ หมู่ ๕ ต.บ้านเเพง อ.บ้านเเพง จ.นครพนม ให้เป็นที่พักสงฆ์อยู่หลายปี
ก่อนที่จะขออนุญาตตั้งวัดชื่อว่า “วัดป่าโนนเเพง” ในปีพ.ศ.๒๕๔๓ พระอาจารย์บุญอุ้ม อาภสฺสโร ได้รับเเต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาส
เเละได้รับเเต่งตั้งเป็นเจ้าคณะตำบลบ้านเเพง-นาทม นาน ๒-๓ ปี ก่อนจะได้ลาออกให้พระรุ่นใหม่ปกครองคณะสงฆ์เเทน
ประกอบกับต้องดูเเลมารดาที่บวชเป็นชีที่วัด เเละป่ ว ย หลวงพ่อดูเเลมารดา..อุ้มไปขับถ่ายในห้องน้ำก่อนหน้านี้เเม่เเละน้องอยู่กับญาติที่พัทลุง เเต่ญาติมีภาระมาก
ไม่มีเวลาดูเเล จึงตั ดสินใ จ พาเเม่มาดูเเลเองที่วัด ญาติโยมเห็นใ จไม่มีเวลาออกบิณฑบ าต นำอาหารมาถวายช่วยเหลือพระผู้ใหญ่ชี้ทำได้ ไม่ผิ ดวินัยสงฆ์
เพราะเป็นหน้าที่ลูกต้องเลี้ยงดูบุพการี ไม่ว่าอยู่ในสถานะอะไร..ท่านอุ้มเเบบนี้..เป็นระยะย าวนานเเรมปี
จ นหมดลมห า ยใ จสุดท้ายมารดาของท่าน จ นมรณก ร ร มเมื่อวันที่ ๓๐ กันย ายน ๒๕๕๐
ซึ่งอานิสงนี้ ถึงขั้นหลวงปู่บุญ วัดกลางบ างเเก้ว พระอริยะในอดีตที่ละขันธ์ไปเเล้วตั้งเเต่ พ.ศ. ๒๔๗๘หลวงปู่บุญมาหาหลวงพ่อบุญอุ้ม ในนิมิต เพื่ออนุโมทนา ยกย่อง
ในความกตัญญูที่ท่านได้ทำ เเละได้รับรองวัตถุมงคลต่างๆที่หลวงพ่อบุญอุ้มสร้างขึ้นหรืออธิษฐานจิ ตไว้ มีพุทธคุ ณสูง เเละวัตถุมงคลนั้นไม่เสื่อมคลายความขลัง เสื่อมย าก
สามารถทำกิจวัตรประจำวันได้ต ามปกติโดยไม่ต้องถอด อาทิเช่นใส่รอดราวต ากผ้า ใส่เข้าห้องน้ำขับถ่ายได้ ใส่เดินทางรอดราวสะพานได้
เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลได้ความขลังยังเหมือนเดิมไม่เสื่อมคลายด้วยเหตุเเห่งการดูเเลบุพการีนั้นเอง
เรื่องราวของพระอริยะที่ดูเเลมารดานั้น หลวงพ่อปาน(โสนันโท)เอง ท่านมีความกตัญญูกตเวทีกับมารดาท่านมาก เช่นกัน เมื่อมารดาของท่านป่ ว ย หลวงพ่อปาน(โสนันโท)
ท่านไม่ยอมให้อยู่ที่บ้าน ท่านนำมารักษาที่วัดให้นอนในกุฏิท่าน ผ้านุ่ง ผ้าห่มของท่าน ท่านซักเอง เวลาท่านมารดาลุกไม่ถนัด ท่านก็อุ้มลุกอุ้มนั่ง เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้
มีหลายคนตำหนิหลวงพ่อปานว่า ท่านเป็นพระ ทำอ ย่ างนี้มารดาท่านจะบ า ป ท่านก็เลยบอกว่า พระพุทธเจ้า ท่านว่าไม่บ า ป เป็นความดีที่เเสดงความกตัญญูกตเวทีต่อบิดามารดา
เวลานี้ท่านเป็นพระเป็นลูกของพระพุทธเจ้า ท่านก็เลยทำต ามพระพุทธเจ้า พระองค์เทศน์ไว้ในพระไตรปิฎกมีอยู่ ในสมัยที่ พระพุทธเจ้ายังเสวยพระชาติเป็นพระโพธิสั ต ว์
เรียบเรียงโดย 1ไร่ไม่จ น
