สวัสดีท่านผู้อ่านที่น่ารักทุ กท่าน ก่อนอื่นแอดมินและทีมงานเพจเกษตรผสมผสานก็ขอขอบคุณที่ท่านผู้อ่านยังคงติดตามผลงานของเราตลอดมา ทางทีมจะคอยนำเสนอเรื่องราวดีๆ ให้ความเพลิดเพลินใจและมีประโยชน์แก่แฟนเพจทั้งหลายให้ท่านได้อ่านอยู่เป็นนิจนะคะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับเกษตร ธรรมะ ทำบุญ หรือเรื่องราวชีวิตต่างๆเช่นเคยนะคะ ทางทีมงานของฝากคำคมไว้เช่นเคยนะคะ ปริมาณของ “ความสุข” ไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนของ “สิ่งดี ๆ” ที่เราได้รับ แต่อยู่ที่ “มุมมอง” ของเราที่มีต่อ “สิ่งเหล่านั้น” ต่างหาก
อย่าเห็นค่าบ างสิ่ง ในตอนที่สายเกินไป ลูกทุกคนควรได้อ่าน
นิทานเรื่อง เด็กน้อยกับต้นแอปเปิ้ล
นานมาแล้ว มีต้นแอปเปิ้ลสูงใหญ่อยู่หนึ่งต้น กับเด็กผู้ชาย
ตัวเล็กๆ คนหนึ่งเข าชอบเข้ามาอยู่ใกล้ๆ และวิ่งเล่นรอบๆ
ต้นไม้นี้ทุกวันเข าปีนขึ้นไปบนยอดของต้นไม้ และก็กินผลแอปเปิ้ล
บ างครั้ง ก็นอนหลับไปภายใต้ร่มเงาของต้นแอปเปิ้ล เข ารัก
ต้นไม้ และต้นไม้ก็รักเข าเวลาผ่านไป เด็กน้อยโตขึ้น
และเข าไม่มาวิ่งเล่นรอบๆ ต้นไม้ทุกวันอีกแล้ว
วันหนึ่ง เด็กน้อยกลับมาหาต้นไม้ ด้วยหน้าต าเศร้าหมอง
ต้นไม้เห็นก็ดีใจ ถามขึ้นว่า “เธอมาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ”
เด็กน้อยในวันวาน ตอบกลับว่า “ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆ แล้วนะ
ฉันไม่อย า กเล่นรอบๆ ต้นไม้อีกแล้ว”
“ฉันต้องการของเล่น ฉันอย า กได้เ งิ นไปซื้อของเล่น”
“ฉันไม่มีเ งิ นจะให้ เก็บลูกแอปเปิ้ลของฉันไปข ายสิ เพื่อเอา
เ งิ นไปซื้อของเล่น” ต้นไม้ตอบเด็กน้อยตื่นเต้นมาก เข าเก็บ
ลูกแอปเปิ้ลไปจ นหมด แล้วจ า กไปอย่างมีความสุข
หลังจ า กเข าเก็บแอปเปิ้ลไปหมดแล้ว เข าก็ไม่กลับมาหา
ต้นไม้อีกเลย ต้นไม้เศร้าใจมากจ นวันหนึ่ง เด็กน้อยกลับมา
เข าดูโตขึ้น ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้นมาก ที่เด็กชายกลับมาหา
“เธอมาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ” ต้นไม้ถาม
“ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอก ฉันมีครอบครัวแล้ว”
“ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉันเอง เราต้องการบ้าน
ช่วยฉันได้ไหม” “ฉันไม่มีบ้านจะให้ แต่ตัดกิ่งก้านของ
ฉันไปสิ เอาไปสร้างบ้าน” ต้นไม้ตอบ
เด็กน้อยจึงตัดกิ่งก้านทั้งหมดของต้นไม้ไป และจ า กไปอย่าง
มีความสุขเป็นอีกครั้ง ที่ต้นไม้ถูกทิ้งให้เดียวด า ย และเศร้าสร้อย
วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กน้อยกลับมา ต้นไม้ดีใจมาก เหมือนเช่นทุกครั้ง
ต้นไม้ถามว่า “เธอมาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ”
เด็กชายตอบกลับไปว่า “เปล่า ฉันรู้สึกผิดหวังกับชี วิ ต และเริ่มแก่ขึ้น”
“ฉันอย า กแล่นเรือไปพักผ่อนไกลๆ ให้เรือฉันได้ไหม”
“ใช้ลำต้นของฉันได้ เอาไปสร้างเรือ เพื่อเธอจะได้เล่นเรือไป
อย่างมีความสุข” ต้นไม้ตอบเด็กน้อยจึงตัดลำต้นของต้นไม้ไป
สร้างเรือ เข าล่องเรือไปแสนไกล โดยไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่
หลายปีผ่านไป ในที่สุดเด็กน้อยก็กลับมา คราวนี้เข าดูแก่ลงไปมาก
ต้นไม้ทักทายและพูดว่า “ฉันเสียใจ ฉันไม่เหลืออะไรจะให้เธออีกแล้ว”
“ฉันไม่มีผลแอปเปิ้ลให้เธอกิน และฉันไม่มีลำต้นให้เธอได้ปีนเล่น”
“ฉันไม่มีฟันจะกินแล้ว ฉันปีนไม่ไหว และฉันก็แก่แล้ว” เด็กน้อยตอบ
“สิ่งเดียวที่ฉันเหลือ มีเพียงรากที่กำลังจะ ต ๅ ย” ต้นไม้พูดต่อ
“ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แค่อย า กได้ที่พักพิง ฉันเหนื่อย
มาหลายปีแล้ว” เด็กน้อยพูด“รากของต้นไม้แก่ๆ จะเป็นที่พักพิง
ให้เธอได้ มาสิ นั่งลงข้างๆ ฉัน แล้วหลับให้สบ าย”
เด็กน้อยนั่งลงข้างๆ อย่างผ่อนคลาย ส่วนต้นไม้ก็ดีใจ และยิ้มทั้งน้ำต า
นี่เป็นเรื่องสำหรับทุกๆ คน ต้นไม้ในเรื่องคือพ่อแม่ เมื่อเราเป็นเด็ก
ตัวเล็กๆ เรารักที่จะเล่นกับพ่อกับแม่เมื่อเราโตขึ้น เราทอดทิ้ง
พ่อและแม่ และกลับมาหาท่าน เมื่อเราต้องการบ างสิ่งบ าง
อย่าง หรือเมื่อเรามีปัญหาไม่ว่าอย่างไร พ่อและแม่ของเราก็
จะอยู่ และให้ทุกสิ่งอย่างที่ท่านทำได้ หวังเพียงเรามีความสุข
คุณอาจจะคิดว่า “เด็กน้อย” ในเรื่องโหดร้ า ย แต่นั่นคือความ
จริงที่สะท้อนให้เห็นว่าพวกเราทำกับผู้มีพระคุณอย่างไร
นี่ไม่ใช่นิทานหลอกเด็ก แต่เป็นนิทานที่ลูกทุกคนควรได้อ่าน
ตอบแทนความรักของพ่อแม่ ในวันที่ท่านยังอยู่ จะได้ไม่ต้อง
รู้สึกเสียด า ย และเสียใจเมื่อท่านจ า กไป
เรียบเรียงโดย เกษตรผสมผสาน
