รายการ ฅนจริงใจไม่ท้ อ วันเสาร์ที่ 8 “คุณแม่ยุ้ย” หญิงแกร่งที่ไม่เพียงเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ต้องทำง านหาเลี้ยงลู กอีก 3 ชีวิต แต่เธอและลู กๆ ยังต้องพักอาศัยอยู่ในบ้านที่ไม่มั่นคงปลอดภั ยกลางป่าละเมาะอีกด้วย แม้จะกลัวอันตร ายจากมิจฉาชี พและสัตว์มีพิ ษ แต่ความจนทำให้เธอไม่มีทางเลือก
แทบไม่น่าเชื่อว่า ทางเข้าเล็กๆ แห่งหนึ่งย่านหนองจอก ของเมืองหลวง ที่เต็มไปด้วยพงหญ้า และลึกจากปากทางมาก จะมีบ้านหลังเล็กๆ ที่ค่อนข้างทรุ ดโทร ม ตั้งอยู่ท่ามกลางพงหญ้าป่าละเมาะ
เป็นที่อยู่อาศั ยของ 4 ชีวิตแม่ลู ก “คุณแม่ยุ้ย” สุนีย์ ชอบสุจริตสกุล พาลู กทั้ง 3 คน (ซีรอส-ฮาวา-ฟิล์ม) มาเช่าบ้านหลังนี้อยู่ได้ 2 ปีแล้ว เหตุผลที่มา เพราะค่าเช่าราคาถูก แค่เดือนละ 1,000 บ าท ไม่รวมค่าน้ำค่าไฟ
“เวลาฝนต กลมแรง ก็มีหลังคาปลิว และฝนสาด ตู้นี่ก็พังเพราะฝนสาด เพราะในห้องไม่มีที่ไว้ เลยต้องตั้งไว้นอกห้อง วันก่อนฝนต ก น้ำก็หยดลงที่นอน ก็เอาจานไปรอง (ถาม-เหนื่อยไหม?) เหนื่อย แต่ก็ต้องสู้”
“(ถาม-รอบข้างนี่เป็นป่าละเมาะ ไม่กลัวความปลอดภั ยของเราและลู กหรือ?) กลัวเหมือนกันพี่ บางทีได้ยินเสียงก๊อกแก๊กๆ คิดแต่ว่าอย่ามีอะไรเลย ถ้าเกิดใครมาทำอะไร เราจะทำยังไง เครียดนะ นอนแต่ละวัน …ถ้ามีอะไรขึ้นมาจริงๆ
คนเป็นแม่เนอะ สั ญช าตญ าณยังไงก็ต้องสู้ อย่ าให้มีอะไรเกิดขึ้นกับลู กก็พอ (ถาม-ไม่ใช่แค่ความปลอดภั ยจากคน แต่บางทีสัตว์มีพิ ษ?) งู ตะข าบ มีปกติ มันก็วิ่งไป เลื้อยไป ไม่ได้วิ่งมาหาลู กเรา ถ้าวิ่งมา ก็คงต้องสู้กันแหละ”
“เคยผ่อนบ้านเป็นอาคารชุดเอื้ออาทร ฝากเงินให้แฟนส่งทุ กเดือน ตอนหลังมีใบแจ้งว่าเขาจะเอาห้องชุดข ายทอดตลาด เพราะข าดส่ง เราไม่รู้ว่าเขาไม่ได้ส่ง
สุดท้ายโด นยึ ดหมดเลยไม่เหลือ (ถาม-เหตุผลที่เลิ กกับสามีเพราะอะไร?) มันหลายอย่าง เรื่องผู้หญิงด้วย เรารู้แต่เราไม่เอามานั่งทะเลาะ คิดว่าพอถึงที่สุด เราก็จบเลย ไม่เอาแล้ว”
เมื่อก่อนคุณแม่ยุ้ยเคยทำง านเป็นพนักง านในห้างสรรพสินค้ามาก่อน หลังจากเริ่มมีปัญหาเงิ นเดือนไม่สมดุลกับร ายจ่าย จึงตั ดสินใจลาออก มายึดอาชีพข ายปลาหมึกย่าง
“ทำมาได้ 6-7 ปีแล้ว ข ายตั้งแต่โต๊ะพับสี่เหลี่ยมเล็กๆ ก่อนมาเป็นรถเข็น และมาเป็นซาเล้ง และมาเป็นคันนี้อีกคันหนึ่ง”
ทุ กเช้า คุณแม่ยุ้ยจะขี่ซาเล้งไปส่งลู กๆ ที่โรงเรียน ก่อนไปจ่ายตลาดกับลู กคนเล็ก เพื่อซื้อวัตถุดิบต่างๆ หากเป็นวันที่ซีรอสและฮาวาไม่ต้องไปโรงเรียน ก็จะไปช่วยแม่จ่ายตลาดด้วย
ก่อนเข้ามาช่วยกันเตรียมวัตถุดิบ แล้วจึงออกไปข ายช่วงบ่ายสาม หากข ายหมดเร็ว ก็กลับเข้าบ้านเร็ว แต่หากคนเงียบ หรือข ายไม่ดี จะกลับเข้าบ้านอย่างช้าสุดประมาณ 5 ทุ่ม
การที่บ้านพักอยู่ลึกกลางป่าละเมาะ ทำให้แม่ไม่กล้าทิ้ งลู กไว้บ้านเพียงลำพั ง จะไปไหน ต้องไปด้วยกันทั้งหมด รวมทั้งเวลาไปข ายของแต่ละวัน ก็ต้องออกจากบ้านพร้อมกันและกลับเข้าบ้านพร้อมกัน
ช่วงที่ยังไม่มีโร คร ะบ า ด คุณแม่ยุ้ยยอมรับว่า ข ายปลาหมึกย่างได้พอสมควร แต่พอโ ร คมา เดือดร้อนลำบ ากมาก ข ายไม่ได้ เพราะคนไม่ค่อยออก แม้การข ายจะเริ่มดีขึ้น
แต่ก็ประส บปัญหาข้าวของแพง ทำให้วัตถุดิบทุ กชนิดพุ่งสูงขึ้นมาก แต่คุณแม่ยุ้ยก็เลือกที่จะไม่ขึ้นราคาปลาหมึกย่าง เพราะต้องการรั กษาลู กค้าไว้
“ของแพงมาก แพงเกินครึ่งหนึ่ง จากเมื่อก่อนเคยซื้อของวันละพันกว่าบ าท ได้ของเยอะแยะ เดี๋ยวนี้ 3 พันยังแทบไม่เห็นอะไรเลย แต่ก็ต้องข ายเลี้ยงลู กไปวันๆ”
“บางทีมันไม่มีถึงขนาดที่มาม่า ต้องกินด้วยกัน 3 คนแม่ลู ก คนเล็กเขากินนมเราอยู่แล้ว” คุณแม่ยุ้ยพูดพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นด้วยความสงสารลู กในวันที่ข าดร ายได้
แม้ดูเผินๆ ซีรอส ลู กชายคนโตจะเหมือนเด็กปกติทั่วไป แต่จริงๆ แล้ว คุณแม่ยุ้ยบอกว่า ลู กชายนอกจากเป็นโ ร คห อบแล้ว ยังเป็นเด็กพิเศษ มีภาวะสมาธิสั้น และควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้
ซึ่งคุณแม่อย ากให้ลู กได้รับการรั กษาและเข้าถึงสิทธิของเด็กพิเศษคนพิก า ร แต่ด้วยขั้นตอนต่างๆ ที่มากมาย ทำให้คนหาเช้ากินค่ำอย่างคุณแม่หยุดข ายของเพื่อไป รพ.หลายครั้งไม่ได้
“ทาง รพ.ยังไม่สรุปให้ว่าเป็นเด็กพิเศษเด็กพิก าร เพราะเขาต้องให้ไปรั กษาตามขั้นตอนของเขาก่อนว่า ต้องไปฝึก 3-4 ครั้ง ถึงจะได้พบหมอ ถึงจะการันตีมาว่า น้องต้องทานยา
ต้องมีบัตรคนพิก าร (ถาม-เราหาร ายได้วันต่อวัน หาเช้ากินค่ำ ถ้าวันไหนต้องพาลู กไปหาหมอ?) ก็ไม่มี ก็อดกัน (ถาม-เหตุผลนี้หรือเปล่าที่ไม่ได้พาลู กไปหาหมออีก?) ใช่ค่ะ”
“นี่รองเท้านักเรียนเขาข าดแล้ว ก็ยังใส่ทั้งที่ขาดๆ เขาบอกว่า ถ้ามะ(แม่)มีตังค์ มะซื้อรองเท้านักเรียนให้หนูด้วยนะ รองเท้าหนูข าดแล้ว”
“อย ากให้เขาเรียนสูงๆ มีหน้าที่การง านที่ดี ไม่ต้องลำบ ากแบบเรา อย ากให้เขาดูแลตัวเองได้ในวันข้างหน้าถ้าไม่มีเรา เขาได้ดูน้องได้ ดูแลตัวเองได้ ใช้ชีวิตร่วมกับสังคมได้อย่างปกติ”
“(ถาม-ที่ผ่านมา เราต้องแบ กรับทุ กอย่างเพียงคนเดียว เคยคิดไหมว่า สิ่งที่ทำอยู่มันเกินกำลังหรือเป็นภา ร ะของเรามากเกินไปไหม?) ไม่เคยคิดว่าลู กเป็นภ า ร ะ ลู กคือของขวัญที่มีค่าสำหรับแม่ จะพยายามเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุด ให้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ และอยู่ร่วมกับสังคมให้ได้”
“ก็มีปวดหลัง อาการปวดจะเป็นทุ กเช้า เวลาตื่นขึ้นมา พวกเขาจะเอายาหม่องมาทาให้ มันเกิดจากที่เราคลอดลู ก แล้วเราไม่ได้อยู่ไฟ แล้วเราออกมาข ายของเลย เราใช้ร่างกายเยอะ
ถามว่าแ ย่มะ แย่ รู้ว่าตัวเองไม่ไหว แต่ก็ต้องไป บางทีไม่สบาย ก็ต้องไป เพราะถ้าหยุดปุ๊บ ลู กต้องอดทันที …จะลำบ ากหรือเหนื่อยแค่ไหน เราต้องสู้ เราต้องพยุงลู กให้ได้ เราต้องดูแลเขาให้ได้ เราทิ้ งเขาไม่ได้”
หากท่านใดต้องการอุดหนุนปลาหมึกย่างของคุณแม่ยุ้ย จอดข ายอยู่ที่ซอยมิตรไมตรี 3 (หน้า 7-11) ตรงข้ามโรงเรียนหนองจอกพิทยานุสรณ์ / หากต้องการช่วยเหลือคุณแม่ยุ้ยกับลู กๆ สามารถ อติดต่อได้ที่ 094-687-2486
แอดมินเพจเกษตรผสมผสานฝากคำคมไว้เช่นเคยนะคะ ปริมาณของ “ความสุข” ไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนของ “สิ่งดี ๆ” ที่เราได้รับ แต่อยู่ที่ “มุมมอง” ของเราที่มีต่อ “สิ่งเหล่านั้น” ต่างหาก
ขอขอบคุณ ฅนจริงใจไม่ท้ อ เรียบเรียงโดย เพจเกษตรผสมผสาน
