สวัสดีครับวันนี้มีข้อคิดดีๆ เกี่ยวการงานเลี้ยงรุ่นมาฝากทุกท่านครับ ขอยกตัวอย่างนายแดง ชื่อจริง สำแดง เรียนจบนิติศาสตร์จากมหา วิ ท ย า ชื่อดัง ปัจจุบัน นายแดงประกอบอาชีพทนายความตามชนบทธรรมดาคนหนึ่งในต่างจังหวัด นานๆ จะมีโอกาสเข้ากรุงเทพครั้งหนึ่ง หลังจากเรียนจบมาหลายสิบปีก็ไม่ได้พบเพื่อนๆ รุ่นเดียวกันอีกเลย
ในวันหนึ่งเจ้าหน้าที่ระดับสูงจากในตัวอำเภอมาจัด อบรมเจ้าหน้าที่ใน ห มู่บ้าน นายสำแดงจึงไปร่วมประชุมที่ศาลากลางของ ห มู่ บ้าน โดยมีนายอำเภอเดินทางมาเป็นประธาน ขณะที่พูดนายอำเภอก็ชำเลืองมองมาที่นายสำแดงบ่อยๆ กระทั่งการอบรมจบลง นายอำเภอจึงให้คนมาตามนายสำแดงไปพบ
นายอำเภอถามว่า คุณชื่อสำแดง ไทยนอก ถูกไหม นายแดงบอกว่า ใช่ครับ ท่านรู้จักชื่อผมได้ยังไง นายอำเภอได้ยินดังนั้นจึงทักขึ้นว่า แดง จำเราไม่ได้รึ เราคง ที่ชอบลอกการบ้านนายบ่อยๆ สมัยเรียนมหา วิ ท ย า ลัยไง สำแดงบอกว่า ผมก็รู้สึกคุ้นๆ กับชื่อท่าน ก็พึ่งนึกได้ตอนที่ท่านบอกว่าลอกการบ้านนี่หละครับ
นายอำเภอบอก ตอนนายอยู่กับเรา ก็พูดธรรมดาเถอะ เรากับนายเป็นเพื่อนกัน หลังจากนั้นหนึ่งเดือนนายอำเภอก็มาชวนแดงไปงานเลี้ยงรุ่นที่มหา วิ ท ย า ลัย นายสำแดงไปร่วมงานก็ได้เจอเพื่อนสมัยก่อน มากมายต่างคนต่างคุยกันถึง ส า ร ทุ ก ข์สุขดิบต่างๆ นานา ซึ่งเพื่อนๆ ส่วนใหญ่ก็มียศตำแหน่งสูงๆ ทั้งนั้น
มีบางคนยังทำงานเป็นลูกจ้างซึ่งก็ไม่ได้รับความสนใจมากมาย นอกจากคนที่เป็นผู้ว่า นายพลตำรวจ ท ห า ร นายอำเภอ หรือ ข้าราชการอื่นๆ สำแดงและเพื่อนๆ สามสี่คนก็คุยกันอีกกลุ่มหนึ่ง ต่างก็มีความสุขกันดีจนงานเลิกต่างคนต่างเดินทางกลับบ้าน
หลายเดือน ผ่ า น ไปจนกระทั่งครบปีหนึ่ง นายอำเภอก็ย้ายไปที่อำเภออื่น แต่ก็ไม่ลืมที่จะนัดหมายนายแดงให้เดินทางไปร่วมงานเลี้ยงรุ่นอีก งานเลี้ยงรุ่นปีนี้สำแดงก็มาถึงสถานที่จัดงาน แดง เดินเข้าไปในงาน ได้ยินโฆษกประกาศต้อนรับ ท่าน ผวจ ท่านนายพล นายอำเภอ และ ข้าราชชั้นผู้ใหญ่ต่าง ประกาศแสดงตนแบบออกหน้าออกตา
สำแดงยืนงงสงสัยว่ามาถูกงานใช่ไหมนี่ เนื่องจากว่าไม่ได้ยินเ สี ย ง ประกาศเหมือนงานเลี้ยงรุ่นเลย สำแดงได้แต่ครุ่นคิดว่าตัวเองมางานเลี้ยงรุ่นหรือมางานเลี้ยงฉลองตำแหน่งกันแน่ พอมาคิด อยู่ในใจ นายสำแดงจึงเดินกลับออกมาจากงานเลี้ยงแล้วขึ้นรถกลับบ้าน
เพราะ ไม่มีงานเลี้ยงรุ่น นี่มันงานเลี้ยงเจ้านายเท่านั้น และ หลายๆคนที่ไม่มียศ ศั ก ดิ์อะไรก็ค่อยๆทะยอยหายไป สำแดงบอกเราไม่มีตำแหน่ง เลยไม่มีที่ว่างของคำว่า เพื่อน ซึ่งเลือนหายไปตามกาลเวลา
ขอฝากทุกท่านไว้ว่า ที่ข้าน้อยจะไปร่วมเลี้ยงรุ่นในโอกาสต่อไป เป็นงานเลี้ยงรุ่นของเพื่อนจริงๆ ไม่ใช่งานเลี้ยงตำแหน่ง ของท่านทั้งหลาย ดังเรื่องราวของ สำแดง ที่ เ ล่ าให้ทุกท่านได้ฟังแล้ว
เพราะนี่คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในสังคม แต่งานเลี้ยงพวกเรา ขอให้มีเพียงเพื่อน เนื่องจากเริ่มเห็นอาการแล้วนะครับ เช่น เรียกกันว่าท่านฯ ท่าน ดร ท่าน สส ท่าน ผอ
คิดถึงหัวอกคนที่ไม่มีตำแหน่งทางสังคม ทางราชการบ้างครับ นั้นจึง อ ย า ก บอกว่างานเลี้ยงรุ่น ควรถอดหัวโขนออกให้หมด แล้วงานเลี้ยงรุ่นของท่าน จะมีคนมาเพิ่มอีกทุกปีๆ
ขอบคุณแหล่งที่มา สุขกาย สบายใจ เรียบเรียงโดยเกษตรรุ่นใหม่ไม่จน
