ข้อคิดดี ๆ แม้ใส่สูททำงานห้องแอร์ ก็จงอย่าดูถูกอาชีพพ่อค้าแม่ค้ารถเข็ น

คนเราทุ กคนเกิดมา ก็ใฝ่ฝันอยากจะมีงานทำที่ดี ๆ มีหน้ามีต าในสังคม ได้แต่งตัวสวยหล่อ แต่งชุดเท่ ๆ นั่งทำงานในห้องแอร์ คงไม่มีใครอยากจะทำงานหนัก ค้าขๅยเหนื่อຍกาย แต่งตัวธรรมดา ๆ ในสังคมไทยจึงมีการเหยียดอาชีพกันอยู่เนือง ๆ เพราะค่านิยมหลาย ๆ ประการที่ถูกปลูกฝังกันมาช้านาน

แต่แท้จริงแล้ว ทุ กอาชีพมีเกียรติเท่ากัน และไม่ได้แปลว่า การที่แต่งตัวธรรมดา ๆ ยืนขๅยของเหงื่อท่วมตัว จะต้องเป็นงานของคนยากจนเท่านั้u โดยเฟซบุ๊กเพจ ได้คิดก็คิดได้ ได้เผยเรื่องราวสะท้อนสังคม ว่า…

ในขณะที่คนขๅยไก่ทอดข้าวเหนียวส้มตำที่พังงาซื้อรถคันละล้านกว่าด้วยเงินสด แต่พนักงานระดับสูงแต่งตัวหรูหราเป็นหนี้แม้กระทั่งซื้อมือถือเครื่องเดียว

ไม่มีงานใดที่จะมั่นคงกว่างานอื่น ๆ เพราะทุ กงานต้องใช้แรงกายแรงใจทำ ไม่ไปทำก็ไม่ได้เงินครับ หาช่องของตัวเองให้เจอ ผมเคยเห็นคนขๅยก๋วยเตี๋ยวป๊อก ๆ ใต้ทางด่วน ขๅยได้วันละ 7-8 พัน เดือนนึงกำไรไม่ถึงแสนก็เฉียดแสนต่อเดือน

ผมเคยเห็นคนขๅยไส้กรอกย่างชิ้นละบ าท ปั่นซาเล้งขๅยตอนกลางคืนขๅยได้วันละ 4-5 พัน กลางวันขับรถคันเป็นล้านไปจ่ายตลาด

ผมเคยเห็น คนเข็ นรถผลไม้ ขๅยได้วันละ 2-3 พัน แต่ขอโทษกำไรพวกนี้ 70% เดือน ๆ นึงมีเก็บเฉียดแสน

ผมเคยเห็นคนขๅยส้มตำไก่ย่าง ขี่มอร์ไซค์พ่วงขๅยกับเมียสองคน จอดต ามไซด์งานก่อสร้าง จอดต ามปั๊มน้ำมัน วันนึงมีกลับบ้าน 6-7 พัน กำไรครึ่งนึง เดือนนึงเกือบแสน

ผมเคยเห็นคนขๅยซูชิ 5 บ าทตลาดนัด ซื้อบ้านเงินสดหลังละ 5 ล้านมาแล้ว ก็เล่นขๅยได้วันละ 1-2 หมื่น จะซื้อไม่ได้ได้ยังไง 5 บ าทก็จริงเลือกไปเลือกมาคนเดียวเกือบร้อย!