ในบั้นปลายชีวิต ควรปล่อยวาง ใช้ชีวิตพอเพียง คนเรานั้นเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ
1 ความสันโดษในบั้นปลายชีวิต
จำนวนคนรอบตัวเรา จะลดลงตลอดเวลา คนรุ่นพ่อรุ่นแม่ รุ่นปู่ย่าต า ย ายส่วนใหญ่หนีห ายกันไปหมดแล้ว -คนที่อยู่ในวัยเดียวกับเราก็จะเริ่มประสบปัญห าในการดูแลตนเอง -คนรุ่นหลัง รุ่นลูกหลานก็กำลังง่วนกับชีวิตการทำงานและความเป็นอยู่ของพวกเข า -คู่ชีวิตของเราเอง ก็อาจจะจากไปก่อนแล้ว เร็วกว่าที่เราคาดไว้ ดังนั้นเราอาจ ถูกทิ้ งไว้อยู่กับวันเวลาที่ว่างเปล่าคนเดียวก็เป็นได้ เราจึงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวให้ได้ และยอมรับกับความสันโดษในบั้นปลายของชีวิตที่จะต้องเกิดขึ้น
2 สังคมจะเริ่มให้ความสำคัญกับเราน้อยลงไปเรื่อยๆ
ไม่ว่าในอดีตเราจะเคยยิ่งใหญ่หรือมีชื่อเสียงมากขนาดไหนก็ตาม ความชราจะเปลี่ยนเราให้กลายเป็นเพียงชายแก่ๆหรือหญิงแก่ๆธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น สปอตไลท์จะหยุดฉายมาที่เรา และเราจะต้องหัดพอใจกับการยืนอยู่ในมุมห้องหรือเงามืดอย่างเงียบๆเพียงคนเดียว เราต้อง เรียนรู้ที่จะยอมรับและยินดีกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า โดยปราศจากการอิ จ ฉ าริ ษ ย าหรือคับแค้ นใจใดๆทั้งสิ้ น
3 ถนนสายเส้นทางชีวิตที่เหลืออยู่จะเต็มไปด้วยอั น ต ร ายต่างๆ*
คือ โ ร คภั ยไ ข้เจ็ บ ที่พร้อมจะเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา สิ่งเหล่านี้เราจะต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับความเจ็ บป่ วย หรือยอมรับมันและดำเนินชีวิตด้วยกุ ศ โลบ าย คือ มีจิตใจและความคิดเป็นบวก ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ เช่น เดินวันละ 30-45นาที เป็นประจำ ควบคุมการกินอาห ารที่ถูกสุขลักษณะ พักผ่อนให้เพียงพอ
4 เตรียมพร้อมสำหรับการใช้ชีวิตติ ดเตียง
เราจะถูกดูแลโดยคนอื่นเหมือนเมื่อแรกเกิดแต่สิ่งที่แตกต่างกันคือครั้งนั้นเราเคยมีแม่เป็นผู้ดูแ ล ด้วยความรักอย่างสุดหัวใจแต่เมื่อใกล้วันที่เราจะจ ากโลกนี้ไป เราไม่มีแม่เหลืออยู่แล้ว แต่อาจมีญาติที่ใกล้ชิดมาดูแ ล หรือ อาจมีพย าบ าลมาดูแ ล แต่ต้องยอมรับว่า มันไม่เหมือนกับการดูแ ลของ แม่ที่ดูแ ลเราในวัยนอนแบเบ าะแน่นอน ดังนั้น จงฝึกอยู่นิ่งๆ อย่ าจู้จี้ขี้ บ่ น อย่าทำตัวให้เป็นที่ลำบ ากของคนอื่น จงรู้สึกพอใจในสิ่งที่เราได้รับ ได้เป็น
5 ทรัพย์สมบัติ เงินทอง ที่มี หลีกเลี่ยงการนำไปลงทุน หรือ ให้ใครหยิ บยืมเด็ ดข าด เพราะ เราหม ดเวลาแสวงห าเงินทองทรัพย์สมบัติใดๆแล้ว ดังนั้น ผู้สูงวัยทุ กคนจงมองชีวิตตามความเป็นจริงของมัน
พอใจในสิ่งที่ได้รับ และยินดีกับสิ่งที่มีอยู่ ใช้ชีวิตให้สนุกขณะที่ยังทำได้ อย่ าเอาเรื่องยุ่ งเหยิ งของสังคม เช่น เรื่องการเมื อง หรือ แม้แต่เรื่องของลูกๆหรือหลานๆมาเป็นปัญห าของตนเอง จงใช้ชีวิตอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวและเรียบง่าย
อย่ าแสดงตัวว่า เก่งเพราะคิดว่า มีประส บ การณ์สูงและผ่าน อะไรๆมามาก เมื่ออายุยิ่งมาก เรายิ่งต้องให้ความสำคัญกับการอ่อนน้อมและเคารพให้เกียรติผู้อื่น
ชีวิตคนเรานั้นเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ควรปล่อยวาง จงใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสงบ สุขุม พอเพียงกับการเป็นผู้สูงวัย
พอเพียงคือความสุข
